De Transfiguratie is het laatste schilderij van de Italiaanse hoogrenaissance schilder Rafaël (Raphael). Raphael werkte eraan in de jaren voorafgaand aan zijn dood in 1520. 

Het is een enorm werk en hangt momenteel in een van de musea van het Vaticaan.

De meeste liefhebbers van de hoogrennaissance kennen dit werk wel. Maar wat is er nu precies te zien, welk verhaal heeft Raphael hier afgebeeld?

De Transfiguratie was zijn tijd ver vooruit, net zoals Raphael’s dood te vroeg kwam. De dramatische spanning tussen de figuren en het ongewone gebruik van licht naar donker was kenmerkend voor het volgende tijdperk – de barok.  Simpelweg kan het schilderij worden geïnterpreteerd als de splitsing tussen de gebreken van de mens, afgebeeld in de onderste helft, en de verlossende kracht van Christus, in de bovenste helft van het schilderij. 

In Raphael’s Transfiguratie worden twee scènes uit het evangelie van Matteüs afgebeeld. Een van de transfiguratie zelf, Christus die naar de hemel reikt, symbolisch voor een toekomstig herrezen stadium, en een epileptische jongen die tijdens een aanval op de grond valt, ligt daar alsof hij dood is en ‘staat’ dan weer op. De enige link tussen de twee delen van de afbeelding wordt gemaakt door de epileptische jongen, de enige persoon op de onderste helft van de afbeelding wiens gezicht is gekeerd naar de getransfigureerde Christus in het bovenste gedeelte van het schilderij. 

Bovenaan staat Mathew 17:1-9. Christus heeft de berg Tabor beklommen met de apostelen, en daar verandert hij ban gedaante- hij verschijnt in zijn verheerlijkte lichaam, geflankeerd door Mozes (vertegenwoordiger van de wet) en Elia (vertegenwoordiger van de profeten). We zien de getransfigureerde Christus omhoog zweven, badend in een blauw/witte aura van licht en wolken. Links en rechts van hem staan de figuren van de profeten, Mozes en Elia. Witte en blauwe kleuren worden symbolisch gebruikt om spirituele kleuren aan te duiden. Onder Christus zien we de drie discipelen op de bergtop hun ogen beschermen tegen de straling en misschien uit eigen angst voor wat er boven hen gebeurt. De twee geknielde figuren links van de bergtop zouden de martelaren Sint Felicissimus en Sint Agapitus van Palestrina zijn. In het onderste deel van het schilderij hebben we een afbeelding van  de Apostelen die, met weinig succes, proberen de bezeten jongen te bevrijden van zijn demonische bezetenheid. 

In tegenstelling tot blauw en wit worden andere kleuren (rood, oranje, groen, geel, etc.) gebruikt bij de weergave van de overige figuren op het schilderij. Het zijn warme kleuren die de mensheid symboliseren. De figuren hebben ook complexe gezichtsuitdrukkingen en interessante poses. De apostelen falen in hun pogingen om het zieke kind te redden totdat de onlangs getransfigureerde Christus arriveert en een wonder verricht.

Bron: https://www.churchsp.org/rafaeltransfiguration/